Kartka z kalendarza: 11 lat temu Adam Małysz zdobył ostatni medal na MŚ

11 lat temu Adam Małysz wystąpił na Mistrzostwach Świata w Oslo, gdzie zajął trzecie miejsce. Był to jego ostatni krążek na tego typu czempionacie. Tuż po sezonie 2010/2011 zakończył karierę skoczka narciarskiego.

Dzień 26 lutego 2011 roku. Mistrzostwa Świata organizowało Oslo, a skoczkowie rywalizowali wtedy na Midtstubakken o punkcie K95. Na starcie pojawiło się pięćdziesięciu zawodników. Tytułu mistrzowskiego na mniejszym z obiektów bronił Wolfgang Loitzl.

PIERWSZA SERIA

Po pierwszej serii na pierwszym miejscu plasował się Thomas Morgenstern. Oddał on znakomitą próbę na 101.5 metra, co pozwoliło mu wyprzedzić wówczas drugiego Andreasa Koflera (99.5 m.) o ponad 6 punktów. Już wtedy Adam Małysz stał na najniższym stopniu podium po skoku na 97.5 metra.

Tuż za podium miejsca zajmowali Anssi Koivuranta i Simon Ammann. Kolejne pozycje zajmowali kolejno Anders Bardal, Severin Freund i Tom Hilde. Dziewiątą lokatę obejmował Gregor Schlierenzauer. Najlepszą dziesiątkę zamykał Kamil Stoch ex aequo z Sebastianem Colloredo.

Poza naszą najlepszą dwójką, w zawodach wystąpiło jeszcze dwóch biało-czerwonych. Piotr Żyła na półmetku zmagań był 18., a Tomasz Byrt zakończył swoją przygodę z MŚ po pierwszej serii, albowiem jego słaby skok sprawił, iż zajął ostatnie, pięćdziesiąte miejsce.

1	Thomas Morgenstern		101.5	129.9
2	Andreas Kofler		99.5	123.3
3	Adam Małysz		97.5	120.7
4	Anssi Koivuranta		98.5	118.4
5	Simon Ammann		97.5	117.3
6	Anders Bardal		97.0	115.9
7	Severin Freund		95.5	115.5
8	Tom Hilde		94.0	115.3
9	Gregor Schlierenzauer		93.5	114.2
10	Kamil Stoch		94.0	113.9
	Sebastian Colloredo		96.0	113.9
12	Olli Muotka		97.5	113.4
13	Janne Ahonen		96.0	111.2
14	Pavel Karelin		95.0	110.8
15	Martin Schmitt		93.5	110.1
16	Peter Prevc		94.0	109.9
17	Denis Kornilov		96.0	109.5
18	Piotr Żyła		93.5	108.0
19	Daiki Ito		92.5	107.8
	Noriaki Kasai		93.5	107.8
21	Michael Uhrmann		93.5	107.7
22	Anders Jacobsen		92.5	107.1
23	Borek Sedlak		93.0	106.8
24	Emmanuel Chedal		94.0	105.8
25	Andrea Morassi		91.5	104.6
26	Jakub Janda		91.0	104.5
27	Taku Takeuchi		93.0	104.3
28	Nikolay Karpenko		94.0	103.7
29	Martin Koch		90.0	103.4
30	Andreas Küttel		91.5	102.2
31	Shohei Tochimoto		91.0	101.7
32	Robert Kranjec		90.5	100.2
33	Radik Zhaparov		91.5	99.8
34	Vladimir Zografski		90.5	99.7
35	Roman Koudelka		89.5	99.2
36	Vincent Descombes Sevoie		90.0	95.9
37	Wolfgang Loitzl		86.0	93.2
38	Matti Hautamäki		84.5	91.7
39	Dmitriy Vassiliev		86.0	91.4
40	Mitja Meznar		85.0	91.2
41	Vitaliy Shumbarets		86.0	88.6
42	Lukas Hlava		84.0	88.2
43	Pascal Egloff		86.5	87.8
44	Pascal Bodmer		84.5	87.6
45	Marco Grigoli		86.5	87.3
46	Johan Remen Evensen		90.0	85.1
	Nicolas Mayer		84.5	85.1
48	Oleksandr Lazarovych		83.5	80.0
	Carl Nordin		83.5	80.0
50	Tomasz Byrt		80.5	76.9

DRUGA SERIA

Podium pozostało bez zmian. Po złoto sięgnął Thomas Morgenstern (107 m.), a po srebro Andreas Kofler (105 m.). Między reprezentantami Austrii różnica punktowa wyniosła 9 punktów. Najniższy stopień podium, a co za tym idzie brązowy krążek odebrał Adam Małysz (102 m.). Polak stracił do drugiej pozycji prawie 8 oczek.

Kamil Stoch poprawił swoją dyspozycję, albowiem z 10. miejsca zaliczył awans na szóste. Piotr Żyła spadł o jedno miejsce niżej.

1	Thomas Morgenstern		101.5	107.0	269.2
2	Andreas Kofler		99.5	105.0	260.1
3	Adam Małysz		97.5	102.0	252.2
4	Simon Ammann		97.5	101.5	247.6
5	Tom Hilde		94.0	101.5	244.8
6	Kamil Stoch		94.0	101.0	240.5
7	Severin Freund		95.5	100.0	239.2
8	Gregor Schlierenzauer		93.5	98.0	235.2
9	Anders Bardal		97.0	98.5	232.6
10	Anssi Koivuranta		98.5	94.0	231.9
11	Michael Uhrmann		93.5	99.5	231.2
12	Sebastian Colloredo		96.0	97.0	230.4
13	Daiki Ito		92.5	98.0	229.9
14	Martin Schmitt		93.5	97.5	229.4
15	Anders Jacobsen		92.5	99.0	229.0
16	Denis Kornilov		96.0	98.0	228.8
17	Peter Prevc		94.0	95.0	224.6
18	Olli Muotka		97.5	94.5	224.1
19	Piotr Żyła		93.5	96.0	224.0
20	Janne Ahonen		96.0	94.0	223.0
21	Martin Koch		90.0	97.5	222.4
	Jakub Janda		91.0	96.5	222.4
23	Pavel Karelin		95.0	92.0	218.1
24	Taku Takeuchi		93.0	95.5	217.9
25	Andrea Morassi		91.5	95.0	215.9
26	Noriaki Kasai		93.5	92.5	215.7
27	Borek Sedlak		93.0	93.0	215.0
28	Emmanuel Chedal		94.0	94.0	214.7
29	Andreas Küttel		91.5	93.5	211.4
30	Nikolay Karpenko		94.0	86.0	194.6

Był to ostatni medal Małysza na Mistrzostwach Świata. Na skoczni dużej nie udało się zająć miejsca na podium, był dopiero jedenasty. Po rywalizacji na tym obiekcie, Adam ogłosił plan zakończenia kariery. Już wtedy mówił, że jego kariera była bardzo owocna, a marzeniem naszego Mistrza zawsze było ”odwiesić narty na kołek”, kiedy będzie on w formie.

AUDIENCJA WŁODZIMIERZA SZARANOWICZA

Praktycznie od zawsze sukcesom Polaka towarzyszył komentarz wielkiej gwiazdy dziennikarstwa sportowego – Włodzimierza Szaranowicza. Kiedy Adam siedział na belce przed swoją drugą próbą, w telewizji mogliśmy usłyszeć: ”Na górze jest już Adam Małysz. Oczekiwanie wielkie. Królu Holmenkollen! Przypomnij sobie najlepsze loty! Te fantastyczne pięć zwycięstw. Cztery zwycięstwa na Mistrzostwach Świata! Adam Małysz! Po medal! Po radość dla Polaków dzisiaj wszystkich! Daleko, jest pięknie, jest medal!”

Kiedy 3 marca 2011 roku, oficjalnie reprezentant naszego kraju w mediach powiedział, iż były to jego ostatnie Mistrzostwa Świata. Komentator pożegnał go wtedy w następujący sposób:

’Już nie będzie Adama Małysza na następnych Mistrzostwach Świata. Pożegnanie Adama Małysza z Mistrzostwami Świata… Sześć medali: cztery złote, jeden srebrny, jeden brązowy, tu zdobyty jeszcze. Kilkanaście lat startów. Fenomen sportowy. Powtarzalność sukcesów przez lata, przez dekadę, a przecież pierwsze zwycięstwo w Holmenkollen odniósł tu, na tej skoczni jako osiemnastolatek i było to przecież piętnaście lat temu. Coś niewiarygodnego! Co tydzień siadaliśmy, jak do telenoweli, żeby właśnie oglądać tę rywalizację.”

OSTATNI MEDAL I SEZON

Już wtedy było wiadome, iż będzie to kres pewnego etapu w historii polskiego narciarstwa. 26 marca zorganizowano wielki benefis Adama Małysza, o którym pisaliśmy <tutaj>. Impreza ta nazywała się ”Adam’s Bull’s Eye – Skok do Celu”. Czołowi zawodnicy losowali odległość między 120, a 134 metrem i próbowali osiągnąć tą długość swojej próby.

źródło: wikipedia, tvp sport, fis, berkutschi